Παρακάτω, αναγράφεται η ιστορία του Flor Essence, του βοτανικού εκχυλίσματος που προέρχεται από τους Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα για τόνωση και καθαρισμό του οργανισμού και περικλείει τη “σοφία” και τη δύναμη 8 πικρών βοτάνων. Είναι απόσπασμα από το βιβλίο της Ολλανδής δημοσιογράφου υγείας Paula Bakhuis “Νιώθεις Καλά και γίνεσαι καλύτερα“, που κυκλοφορεί σε 7 γλώσσες.
Η Ιστορία του Flor Essence από το 1889 έως το 1948
1889
Η Rene Caisse γεννήθηκε στο Bracebridge του Ontario στον Καναδά σε μια ρωμαιοκαθολική οικογένεια με 11 παιδιά. Ο πατέρας της ήταν γαλλικής καταγωγής, η μητέρα της καναδικής. Καθώς δεν υπήρχαν χρήματα ώστε να παρακολουθήσει την ιατρική σχολή, η Rene έγινε νοσοκόμα. Μετά την εκπαίδευσή της, εργάστηκε στη Νέα Υόρκη μέχρι που της προσφέρθηκε μια θέση στον Καναδά.
1922
Ως προϊστάμενη νοσοκόμα, η Rene Caisse προσλαμβάνεται στις Αδελφές του Providence Hospital στο Haileybury (Ontario, Canada), όπου παρατηρεί μιαν ασθενή με ένα παράξενα σημαδεμένο στήθος. Η ασθενής αναφέρει ότι είχε καρκίνο τριάντα χρόνια νωρίτερα και θεραπεύτηκε πίνοντας ένα βοτανικό τσάι που το παρασκεύαζε ένας ηλικιωμένος Ινδιάνος θεραπευτής της φυλής των Ojibwa.
Η Rene ζητά τα ονόματα των βοτάνων τα οποία και καταγράφει.
Η ασθενής ήταν μια Αγγλίδα, της οποίας ο σύζυγος εργαζόταν ως ερευνητής μεταλλευμάτων στο Βόρειο Οντάριο. Λίγο καιρό μετά την εγκατάσταση του ζεύγους στον Καναδά, στις αρχές του 1890, η τότε 30χρονη γυναίκα ανακάλυψε ένα εξόγκωμα στο στήθος της. Το κατάλυμα των ανθρακωρύχων βρισκόταν κοντά στην τοποθεσία των Ινδιάνων Ojibwa. Το ζευγάρι απέκτησε φιλία με έναν ηλικιωμένο Ινδιάνο θεραπευτή ο οποίος προσφέρθηκε να τη θεραπεύσει. “Έχω μια συνταγή που προέρχεται από τους παππούδες μας. Ένα άγιο ποτό που θα εξαγνίσει το σώμα σου και θα το ξαναφέρει σε ισορροπία με το Μεγάλο Πνεύμα” είπε ο Ινδιάνος.
Όμως το ζευγάρι δεν πίστεψε την ιστορία και απέρριψε την προσφορά του Ινδιάνου. Στο νοσοκομείο του Τορόντο, η ασθένεια της γυναίκας διαγνώστηκε ως καρκίνος του στήθους. Τους υποδείχθηκε άμεση μαστεκτομή. Λόγω έλλειψης χρημάτων (τα χρόνια εκείνα η ιατρική φροντίδα δεν ήταν διαθέσιμη στον καθένα) και καθώς η γυναίκα φοβόταν την επέμβαση, αποφάσισε να επιστρέψει τελικά στον Ινδιάνο. Της έδωσε ένα βοτανικό μείγμα και της είπε να το πίνει δύο φορές τη μέρα μέχρι το σώμα να “έρθει σε αρμονία με το Μεγάλο Πνεύμα”. Επίσης ο θεραπευτής της δίδαξε πώς να ετοιμάζει το βοτανικό τσάι. Δύο μήνες μετά από τη χρήση του τσαγιού σε καθημερινή βάση, η γυναίκα άρχισε να παρατηρεί κάποια βελτίωση. Ένα χρόνο αργότερα διαγνώστηκε ως θεραπευμένη. Ο καρκίνος δεν επανήλθε ποτέ. Όταν η Rene συνάντησε αυτή τη γυναίκα τριάντα χρόνια αργότερα, το στήθος της ήταν σημαδεμένο, αλλά όχι καρκινικό. Η Rene έμαθε τα ονόματα των βοτάνων του μείγματος, τα κατέγραψε και αποφάσισε να τα φυλάξει για την περίπτωση που κάποτε πάθαινε καρκίνο η ίδια.
1924
Η θεία της Rene, Mireza Potvin, διαγιγνώσκεται με καρκίνο τελικού σταδίου στο στομάχι και στο ήπαρ και οι γιατροί δηλώνουν αδυναμία θεραπείας. Η Rene ζητά από το γιατρό της θείας της, Dr. R.O.Fisher, την άδεια να χορηγήσει το Ινδιάνικο τσάι στη θεία της. Μετά από δύο μήνες καθημερινής λήψης του τσαγιού, ο ηπατικός όγκος γίνεται αισθητά μικρότερος και πιο μαλακός. Η θεία της αναρρώνει, διαγιγνώσκεται εντελώς απαλλαγμένη από καρκίνο μετά από ένα χρόνο και ζει για άλλα είκοσι χρόνια.
Σε συνεργασία με τον Dr. Fisher, η Rene αρχίζει να θεραπεύει ασθενείς που είναι “ξεγραμμένοι” από τους γιατρούς τους. Πολλοί ασθενείς βιώνουν σημαντική βελτίωση μετά από ενέσεις με το βοτανικό μείγμα. Επίσης ολοένα και περισσότεροι γιατροί στέλνουν τις απέλπιδες περιπτώσεις τους στη Rene. Το Ινδιάνικο βοτανικό μείγμα βαθμιαία αποκτά φήμη.
Η Rene και ο Dr. Fisher θεώρησαν ότι θα μπορούσαν να έχουν ακόμα καλύτερα αποτελέσματα εάν χορηγούσαν το υγρό με υποδόρια ένεση. Ο πρώτος ασθενής που έλαβε την ένεση ήταν ένας άνδρας από το Lyons, New York, που είχε καρκίνο της γλώσσας και του λαιμού. Με τον Dr. Fisher και το βοηθό του στο πλευρό της, η Rene χορήγησε με ένεση το βοτανικό μείγμα απευθείας στη γλώσσα του ασθενούς. Ο άνδρας άρχισε να τρέμει βίαια. Η γλώσσα του πρήστηκε τόσο πολύ ώστε χρειάστηκε να πατηθεί με σπάτουλα για να μπορέσει να αναπνεύσει. Μετά από είκοσι λεπτά περίπου, το πρήξιμο υποχώρησε και το τρέμουλο σταμάτησε. Αν και ο ασθενής δεν έλαβε ξανά άλλη ένεση, ο καρκίνος σταμάτησε να μεγαλώνει. Η Rene και ο Dr. Fisher ενθαρρύνθηκαν απ’ αυτό το αποτέλεσμα και ξεκίνησαν να πειραματίζονται με ποντίκια (στα οποία είχε εμβολιαστεί ανθρώπινος καρκίνος) για να αποκτήσουν περισσότερη γνώση γύρω από την επίδραση των βοτάνων. Κατά την περίοδο αυτή, η φόρμουλα βαφτίστηκε προσωρινά Essiac.
Μετά από δύο χρόνια έρευνας, η Rene και ο Dr. Fisher είχαν προσδιορίσει ποια συγκεκριμένα βότανα ήταν υπεύθυνα για την ανάσχεση της ανάπτυξης του καρκίνου. Σταδιακά εξέλιξαν μια φόρμουλα στην οποία ένα από τα βότανα χορηγούνταν με ένεση και τα άλλα χορηγούνταν από το στόμα. Τα εναπομείναντα βότανα έδειχναν ότι προάγουν την αποβολή του κατεστραμμένου ιστού και των μολύνσεων που είχε επιφέρει ο κακοήθης όγκος και βελτίωναν τη γενική κατάσταση του ασθενούς. Για το λόγο αυτό, σ’ αυτά τα πρώιμα χρόνια θεράπευαν τους ασθενείς με ενέσεις του βοτάνου λάπαθου που αναχαίτιζε τον όγκο και χορηγούσαν τα υπόλοιπα βότανα ως εκχύλισμα μέσω του στόματος.
1925
Η Rene προσλαμβάνεται ως νοσοκόμα στο Timmins του Ontario και ανταποκρινόμενη στην παράκληση του Dr. J.A.McInnis θεραπεύει μια γυναίκα που πάσχει από καρκίνο στο έντερο και διαβήτη.
Η ασθενής συμφωνεί στην προσωρινή διακοπή της λήψης ινσουλίνης για να προληφθούν πιθανές επιπλοκές. Έξι μήνες αργότερα, η γυναίκα είχε αναρρώσει από τον καρκίνο και δε χρειαζόταν πλέον ινσουλίνη, καθώς ο διαβήτης είχε εξαφανιστεί. Ένα χρόνο αργότερα, το αποτέλεσμα αυτό έπεσε στην αντίληψη του Sir Frederick Banting, γιατρού, συν-δημιουργού της ινσουλίνης. Βασισμένος στα ιατρικά ευρήματα και τις ακτινογραφίες, ο Dr. Banting συμπεραίνει ότι το βοτανικό μείγμα είχε με κάποιον τρόπο διεγείρει το πάγκρεας ώστε να λειτουργεί φυσιολογικά, θεραπεύοντας επομένως το διαβήτη.
1926
Οχτώ γιατροί στέλνουν μια αίτηση στο Τμήμα Εθνικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας (Department of National Health and Welfare) της Ottawa, ζητώντας να επιτραπεί στη Rene να χορηγεί τη φόρμουλα της σε ευρεία κλίμακα. Ο υπουργός Υγείας Dr. J.M.Robb διαμηνύει στη Rene ότι δε θα παρέμβει στο εγχείρημα όσο δεν υπάρχει οικονομική εκμετάλλευση για τις θεραπείες της.
Οι οχτώ γιατροί ήταν: R.N. Fisher, R.A. Blye, J.A McInnis, E.T. Hoidge, Chas H. Hair, S.Moore, H.T.William και J.C.Robert. Στο αίτημα τους έγραφαν: “εμείς οι κάτωθι υπογεγραμμένοι πιστεύουμε ότι η θεραπεία για τον καρκίνο που χορηγείται από τη νοσοκόμα R.M. Caisse δεν μπορεί να βλάψει και ότι ανακουφίζει από τον πόνο, ελαττώνει την ανάπτυξη των όγκων και επιμηκύνει την επιβίωση σε περιπτώσεις τελικού σταδίου. Όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, δεν ανέλαβε να θεραπεύσει καμία περίπτωση μέχρις ότου καθετί που δοκιμάστηκε από ιατρική και χειρουργική παρέμβαση ήταν χωρίς αποτέλεσμα και, ακόμα και τότε, ήταν σε θέση να επιδείξει αξιοσημείωτα ευεργετικά αποτελέσματα σ’ αυτές τις περιπτώσεις τελικού σταδίου”. Η αντίδραση της Ottawa ήταν να στείλει δύο ειδικούς γιατρούς από το Registrar του College of Physicians and Surgeons. Είχαν μαζί τους επίσημα έγγραφα που απαγόρευαν τη θεραπεία της Rene. Όταν άκουσαν ότι η νοσοκόμα θεράπευε μόνον ασθενείς τελικού σταδίου και ήταν υπό την επίβλεψη γιατρών, άλλαξαν γνώμη. Ο Dr.. W.C. Arnold του τμήματος Εθνικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας, έφτασε στο σημείο να πείσει τη Rene να αρχίσει πειράματα σε ποντίκια στο Christie St. Hospital του Toronto, σε συνεργασία με τον Dr. Norich και τον Dr. Locheed. Σ’ αυτό το εργαστήριο, η Rene επιβεβαίωσε ότι ποντίκια επιμολυσμένα με ανθρώπινο καρκίνο είχαν μεγαλύτερο προσδόκιμο επιβίωσης μετά από εννέα ενέσεις με το βοτανικό μείγμα και ότι οι όγκοι τους γίνονταν μικρότεροι.
1932
Η Rene αφήνει τη δουλειά της ως νοσοκόμα για να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη θεραπεία καρκινοπαθών ασθενών. Από το σπίτι της στη Sherbourne Street του Τορόντο, κουράρει περίπου τριάντα ασθενείς τη μέρα. Αργότερα, μετακομίζει στο Peterborough του Οντάριο. Το πρώτο μεγάλο άρθρο για τη βοτανική φόρμουλα εμφανίζεται στην εφημερίδα Toronto Star: “Το Κορίτσι του Bracebridge κάνει μια Αξιοπρόσεκτη Ανακάλυψη Κατά του Καρκίνου”, γραμμένο από τον Roy Greenaway. Η φήμη της Rene και της βοτανικής της φόρμουλας αρχίζει να μεγαλώνει. Η Rene δέχεται πολλές προσφορές για εμπορική εκμετάλλευση του προϊόντος. Τις απορρίπτει όλες, κυρίως γιατί δε θέλει να δημοσιοποιήσει τη συνταγή, φοβούμενη ότι μπορεί να καταλήξει σε λάθος άτομα.
1933
Τον Ιούνιο αυτής της χρονιάς, η Rene λαμβάνει μια επιστολή από τον Υφυπουργό Νοσοκομείων του Ontario. Ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα για τη βοτανική συνταγή, καθώς έχει ακούσει πολλά καλά πράγματα γι’ αυτήν. Χάρη στις προσπάθειες του Dr.A.F.Bastedo από το Bracebridge του Οντάριο, ο δήμαρχος του Bracebridge καταφέρνει να ανοίξει μια κλινική για τη Rene στο διαθέσιμο British Lion Hotel του Bracebridge. Από το 1934 μέχρι το 1942, αυτή είναι η Κλινική Καρκίνου της Rene, όπου θεραπεύει ασθενείς με τη φόρμουλα των οχτώ βοτάνων.
Σ’ ένα εκτενές άρθρο σχετικά με το βοτανικό τσάι στο Καναδικό περιοδικό Homemaker’s Magazine (1977), η κατάσταση της κλινικής περιγράφεται ως εξής: “H Dominion Street πήρε μία ατμόσφαιρα όμοια με τη διάσημη Shrine of Lourdes, καθώς άνθρωποι γεμάτοι ελπίδα επιζητούν παράταση της ζωής τους. Αυτοκίνητα είναι παρκαρισμένα στριμωχτά κατά μήκος της αυλής. Άνθρωποι κάθε κοινωνικής τάξης περιμένουν υπομονετικά να μπουν στο κτήριο με τα κόκκινα τούβλα. Μερικοί έχουν μεταφερθεί εκεί από δικούς τους. Άλλοι έχουν ευγενώς προωθηθεί στα σκαλοπάτια, ενώ οι υπόλοιποι τα καταφέρνουν μόνοι τους. Περιστασιακά, ένα ασθενοφόρο δηλώνει την άφιξη του καθώς διπλοπαρκάρει. Η Rene θα εμφανιστεί να κατεβαίνει γρήγορα για να περιθάλψει μιαν επείγουσα περίπτωση. Πάντα με έναν γιατρό στο πλάι της, χορηγεί ενέσεις καθημερινά σε πλήθος ασθενών”. H μητέρα της Rene έγινε επίσης καρκινοπαθής: ανέπτυξε ανίατη και ανεγχείρητη μορφή καρκίνου του ήπατος. Η Rene την περιέθαλψε με το τσάι χωρίς να της πει ποτέ ότι είχε καρκίνο. Η μητέρα της ανάρρωσε, έζησε για άλλα 18 χρόνια και πέθανε στα 90 της από μια καρδιακή επιπλοκή.
1936
Στην κλινική του Bracebridge, συνεχίζουν να συμβαίνουν αξιοθαύμαστες αναρρώσεις σε καθημερινή βάση. Η φήμη της Καναδής νοσοκόμας και της φυσικής συνταγής της συνεχίζει να μεγαλώνει με καταπληκτική ταχύτητα. Λαμβάνει επιστολές απ’ όλον τον κόσμο, που μερικές φορές απευθύνονται απλά στη “Νοσοκόμα του Καρκίνου, Καναδάς”. Κάποια χρονικά διαστήματα, η Rene θεραπεύει πάνω από εκατό ασθενείς τη μέρα. Μερικοί από τους καρκινοπαθείς ασθενείς που θεραπεύτηκαν εκείνο τον καιρό παραχώρησαν συνεντεύξεις 40 χρόνια αργότερα στο περιοδικό “Homemaker’s Magazine” (βλ. 1977).
Ένα αίτημα που υπογράφτηκε από χιλιάδες ανθρώπους ζητά από τον Dr. J.A. Faulkner, τον επαρχιακό Υπουργό Υγείας, να υποστηρίξει τη δουλειά της Rene. Ο Dr. Faulkner συμβουλεύεται τον Dr. Frederick Banting σχετικά με το ζήτημα (βλ. 1925).
Άλλο αίτημα υπογραφόταν από εννέα γιατρούς: W.H.Oaks (Rosseau), M.S. Wittick (Burks Falls), W. Dillane (Powassan), E.J. Ellis (Bracebridge), F. Shannon (Churchill), B.L Guyatt (Toronto), J.M. Greig (Bracebridge), R.O.Fisher (Toronto), J.A. McInnis (Timmins). Προέτρεπαν ένθερμα για την άμεση ανάληψη δράσης ώστε το βοτανικό τσάι να γίνει διαθέσιμο σε όλους τους καρκινοπαθείς. Ο Dr. Frederick Banting κάλεσε τη Rene να δοκιμάσει το διάλυμα σε ποντίκια στο δικό του Ινστιτούτο Banting στο Τορόντο. Αν και η Rene αντιλήφθηκε ότι αυτή ήταν μια σημαντική ευκαιρία ώστε το τσάι να αναγνωριστεί ως φάρμακο, απέρριψε την προσφορά του γιατί δεν ήθελε να αφήσει πίσω τους ασθενείς της στο Bracebridge. Μια απόφαση που πολλοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να καταλάβουν, αλλά που ήταν ενδεικτική του χαρακτήρα της Rene και του τρόπου που έβλεπε τα πράγματα. Ο Dr. Banting απάντησε ότι θα μπορούσε να αξιοποιήσει την προσφορά του όποτε αυτή ήθελε, αν άλλαζε ποτέ γνώμη. Σε μια συνέντευξη το 1977 στο περιοδικό Homemaker’s, η Rene είπε γι’ αυτό το θέμα: “Φυσικά λυπάμαι που έπρεπε να απορρίψω την προσφορά, αλλά θα έπαιρνα την ίδια απόφαση και σήμερα”.
1937
Ένα αίτημα υπογεγραμμένο από 17.000 ανθρώπους φτάνει στην κυβέρνηση. Η Rene Caisse και η βοτανική της φόρμουλα είναι το αντικείμενο μιας ιατρικής και πολιτικής συζήτησης που εξελίσσεται στο κοινοβούλιο του Οντάριο και γίνεται πρωτοσέλιδο σ’ ολόκληρο τον Καναδά. Κάποιοι Αμερικάνοι επιχειρηματίες προτείνουν τη δημιουργία ενός ιδρύματος για την εμπορική εκμετάλλευση της βοτανικής φόρμουλας, αλλά η Rene απορρίπτει την προσφορά. Ανησυχεί μήπως το κέρδος γίνει το μοναδικό ενδιαφέρον. Η Rene παντρεύεται το δικηγόρο της Charles McCaughey. Την ίδια χρονιά, ξεκινά έρευνα σε ασθενείς με καρκίνο τελικού σταδίου στο Chicago.
Ο γιατρός Dr. C. Barbourka από το Chicago συστήνει τη Rene στον Dr. John Wolfer, διευθυντή του τμήματος Εξέλιξης της Έρευνας για τον Καρκίνο (Cancer Research Development) του Πανεπιστημίου Northwestern. Ο Wolfer κατάφερε ώστε η Rene να χορηγήσει θεραπεία σε τριάντα ασθενείς με καρκίνο, όλοι εθελοντές, σε διάφορα στάδια τελικού καρκίνου. Το σχέδιο έρευνας διήρκεσε ενάμιση χρόνο και ήταν υπό την επίβλεψη πέντε γιατρών. Αυτοί συμπέραναν ότι το βοτανικό μείγμα επιμήκυνε τη ζωή των ασθενών, ότι κατέστειλε τους όγκους και ότι ανακούφιζε τον πόνο.
Η ζωή της Rene ήταν ολοκληρωτικά κυριευμένη από το Ινδιάνικο βοτανικό τσάι. Τα Σαββατοκύριακα, θεράπευε τους ασθενείς της στο Bracebridge, μετά απ’ αυτό τους ασθενείς στο Τορόντο και επιπλέον έβρισκε χρόνο να ταξιδεύει στο Chicago κάθε δεύτερη βδομάδα. Τη νύχτα ετοίμαζε τη βοτανική φόρμουλα που χρησιμοποιούνταν για την έρευνα. Πιθανώς είχε χάσει την εμπιστοσύνη στα άτομα του περιβάλλοντός της και επέμενε να κάνει το καθετί μόνη της. Ήταν αδιανόητο γι’ αυτήν να αφήσει τους Καναδούς ασθενείς της για να επικεντρωθεί ολοκληρωτικά στην έρευνα. Γιατροί, που της έκαναν πολλές προτάσεις για να αναλάβουν τη μόνιμη θεραπεία των καρκινοπαθών στην Αμερική, δεν καταλάβαιναν τη στάση της.
1938
Ένας θάνατος στην κλινική του Bracebridge γεννά κριτική για τη Rene και την κλινική της. Η παθολογική αναφορά όμως αναφέρει ότι ο ασθενής πέθανε από εμβολή της πνευμονικής αρτηρίας, μια κατάσταση προερχόμενη από αγγειακό πρόβλημα, το οποίο οι γιατροί είχαν παρατηρήσει νωρίτερα. Μια ειδική ερευνητική επιτροπή απαλλάσσει τη Rene απ’ όλες τις κατηγορίες σ’ αυτήν την περίπτωση. Παρά την αρνητική δημοσιότητα γύρω απ’ αυτήν την υπόθεση, το ενδιαφέρον για τη δουλειά της Rene και ο αριθμός των ασθενών στην κλινική συνεχίζουν να αυξάνουν. Μια ατέλειωτη ροή γιατρών από τον Καναδά και τις ΗΠΑ, τόσο υποστηρικτών όσο και επικριτών, επισκέπτεται την κλινική του Bracebridge. Παρατηρούν τις θεραπείες με τη βοτανική φόρμουλα, συζητούν με ασθενείς, μελετούν προηγούμενες περιπτώσεις και κάποιες φορές αφήνουν τις προσωπικές τους μαρτυρίες.
Ο Dr. Benjamin L. Guyatt, MD, τότε διευθυντής στο Τμήμα Ανατομίας του Πανεπιστήμιου του Τορόντο ήταν ένας συχνός επισκέπτης. Έγραφε σχετικά με την κλινική: “Στις περισσότερες περιπτώσεις, διαταραγμένες όψεις γίνονταν φυσιολογικές και ο πόνος ελαττωνόταν καθώς η θεραπεία προχωρούσε. Η ανακούφιση από τον πόνο είναι ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό, καθώς ο πόνος σ’ αυτές τις καταστάσεις είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθεί. Ελέγχοντας αυθεντικές περιπτώσεις καρκίνου, βρέθηκε ότι η αιμορραγία ελέγχονταν ταχύτατα σε πολλά δύσκολα περιστατικά: ανοιχτές πληγές στο χείλος και το στήθος ανταποκρινόταν στη θεραπεία. Καρκίνος του τραχήλου της μήτρας, του πρωκτού και της ουροδόχου κύστης οδηγήθηκαν σε εξαφάνιση και ασθενείς με διαγνωσμένο από φημισμένους γιατρούς και χειρούργους καρκίνο του στομάχου έχουν επιστρέψει σε φυσιολογική Δραστηριότητα. Γνωρίζω ότι έχω γίνει αυτόπτης μάρτυρας σ’ αυτήν την κλινική μιας θεραπείας που φέρνει ανάρρωση μέσω της καταστροφής των ιστών του όγκου και παρέχει κάτι που βελτιώνει την πνευματική άποψη για τη ζωή και διευκολύνει την επανεκκίνηση της φυσιολογικής λειτουργίας”.
Ένας εκτεταμένος διάλογος εξελίσσεται στην Καναδική κυβέρνηση γύρω από την πρόταση του Φιλελεύθερου Κόμματος να επιτραπεί στη Rene να περιθάλπει επίσης και καρκινοπαθείς που δεν είναι σε τελικό στάδιο με το βοτανικό της τσάι. Η πρόταση για νομιμοποίηση του έργου της Rene συνοδεύεται από ένα αίτημα υπογεγραμμένο από 55.000 πολίτες.
Η έγκριση για την άδεια στη Rene απορρίπτεται μόλις για τρεις ψήφους, με το σκεπτικό ότι, αν το επέτρεπαν, θα ήταν το ίδιο σαν να αποδέχονταν την αγωγή της ως θεραπευτική και αποτελεσματική αγωγή.
Αλλά, μια ειδική Επιτροπή για τον Καρκίνο στο Οντάριο εξουσιοδοτήθηκε να διερευνήσει 18 πειραματικούς τρόπους θεραπείας του καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου και αυτού της Rene.
Η Rene αρνήθηκε να αποκαλύψει τη βοτανική φόρμουλα των Ινδιάνων Ojibwa στην Επιτροπή Καρκίνου δηλώνοντας: “Η φόρμουλα μου έχει αποδειχτεί ότι είναι αποτελεσματική τα τελευταία 15 χρόνια με εκατοντάδες καρκινοπαθείς. Γιατί θα έπρεπε να δώσω τη φόρμουλα σε μια επιτροπή που δεν έχει συνεισφέρει σ’ αυτό με οποιοδήποτε τρόπο και απέναντι στην οποία βρίσκομαι τώρα αμυνόμενη;”
Η αποφασιστικότητά της και η κάπως αφελής οπτική της έκαναν τη θεώρησή της πρότασης του Φιλελεύθερου Κόμματος πιο δύσκολη. Ουσιαστικά, ζητούσαν την άδεια για ένα μη-γιατρό να περιθάλπει καρκινοπαθείς με ένα φίλτρο παρασκευασμένο από άγνωστα συστατικά. Η έρευνα της Βασιλικής Επιτροπής Καρκίνου που ήταν σε εξέλιξη περιπλέχθηκε ακόμα περισσότερο. Κάποιοι γιατροί αρνήθηκαν να δώσουν γραπτή διάγνωση στους ασθενείς τους ως καρκινοπαθείς, γιατί δεν ήθελαν να υποστηρίξουν το έργο της Rene. Η Rene και ο δικηγόρος της το θεώρησαν σαν συνωμοσία, ενώ οι γιατροί δεν το παραδέχτηκαν.
Κατά τη διάρκεια του έντονου διάλογου γι’ αυτό το ζήτημα, η Rene είπε: “Το γεγονός ότι δεν μπορώ να πάρω καθόλου αποτελέσματα θα έπρεπε να γίνει αποδεκτό ως ένα καλό πράγμα. Όταν είχα επιτυχία, σκεφτόμουν ότι οι γιατροί θα με υποδέχονταν με ανοιχτές αγκάλες. Δεν προσέβλεπα σε ανταγωνισμό μ’ αυτό το επάγγελμα. Θα έδινα με χαρά τη φόρμουλά μου στον κόσμο χωρίς καμία σκέψη κέρδους εάν γνώριζα ότι θα δινόταν στην ανθρωπότητα με τον ίδιο τρόπο. Δεν έχω ζητήσει ποτέ από κάποιον ασθενή ούτε ένα σεντ. Τους περιθάλπω ανεξάρτητα από το αν έχουν χρήματα ή όχι”.
Το μόνο που ήθελε η Rene ήταν η αναγνώριση ότι οι καρκινοπαθείς μπορούσαν να ωφεληθούν από τη θεραπεία, βασισμένη στα αποτελέσματα που είχε μ’ αυτήν τόσα χρόνια. Μ’ αυτόν τον όρο ήταν πρόθυμη να επιτρέψει τη διεξαγωγή της έρευνας στην κλινική της. Στις 24 Μαρτίου του 1938 η πρόταση για τη νομιμοποίηση της εργασίας της Rene απορρίφθηκε μόνον για τρεις ψήφους από την Επιτροπή Private Bills.
Τον Αύγουστο του 1938, η Βασιλική Επιτροπή για τον Καρκίνο είχε συμπληρωθεί. Αποτελούνταν από έξι γιατρούς: R.C. Wallace (Kingston), R.E. Vallin (Ottawa), E.A. Collins (Copper Cliff), W.J. Deadman (Hamilton), T.H.Callahan (Toronto), G.S. Young (Toronto) και πρόεδρος της ήταν ο Δικαστής J.G. Gillanders.
Η Βασιλική Επιτροπή Καρκίνου ζητά από οποιονδήποτε ασκεί “ανορθόδοξες” θεραπείες καρκίνου να στέλνει δείγματα της θεραπείας του, μαζί με τη συνταγή και όποια άλλη απαραίτητη πληροφορία σχετικά με τη θεραπεία. Αυτοί που αρνούνται να συνεργαστούν βρίσκονται σε κίνδυνο να πληρώσουν πρόστιμο και πιθανώς να φυλακιστούν.
Αντιδρώντας σ’ αυτό η Rene ανακοινώνει στους ασθενείς της ότι θα κλείσει την κλινική στα τέλη Μαΐου κι ότι δεν θα επαναλειτουργήσει εκτός αν το ζητήσει ο Πρωθυπουργός. Αποδείχτηκε αποτελεσματική κίνηση, καθώς η κοινή γνώμη απαίτησε ένθερμα να ξαναλειτουργήσει. Η κλινική ξανανοίγει και εγγυάται ότι η Rene δεν θα συλληφθεί.
1939
Μια κρίσιμη χρονιά για τη Rene σε σχέση με την προσπάθεια ν’ αποκτήσει επίσημη αναγνώριση για τη βοτανική φόρμουλα. Μια μικρή υποεπιτροπή εγκαθίσταται στο Bracebridge για συνεντεύξεις με ασθενείς και ανασκόπηση του υπάρχοντος υλικού. Στις αρχές Μαρτίου, γίνονται δημόσιες ακροάσεις στο ξενοδοχείο Royal York του Toronto. Είναι παρόντες 387 ασθενείς της Rene, από τους οποίους οι 49 καταθέτουν στην Επιτροπή.
– O John Thornbury κατέθεσε ότι το 1937 η σύζυγός του έμαθε ότι πιθανώς έχει καρκίνο του στομάχου (αυτό είχε διαγνωστεί με ακτίνες Χ). Ζύγιζε μόλις 72 pounds (32,5 κιλά) και ήταν τόσο αδύναμη ώστε έπρεπε να τη μεταφέρει ο ίδιος μέσα στην κλινική του Bracebridge. Η κυρία Thornbury κατέθεσε η ίδια στην Βασιλική Επιτροπή ότι “τώρα ζυγίζω 107 pounds (48,5 κιλά) και μπορώ να κάνω κάθε δουλειά μου” (όταν πέθανε το 1975 ήταν 91 χρονών).
– H Annie Bonar είχε διαγνωστεί με βιοψία στο νοσοκομείο St. Michael’s ότι είχε καρκίνο στη μήτρα και το έντερο. Κατέθεσε ότι ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί μετά από ακτινοθεραπείες μέχρι που το χέρι της είχε πρηστεί και είχε γίνει διπλάσιο και μαύρο. Annie Bonar: “Κατέβηκα από τα 150 pounds (68 κιλά) στα 90 (40,8 κιλά) και μετά έκανα εισαγωγή στο St. Michael’s για να ακρωτηριάσω το χέρι μου, αλλά άλλαξα γνώμη την παραμονή της εγχείρησης και αντ’ αυτού πήγα στο Bracebridge. Μετά από τέσσερις μήνες με τη θεραπεία του βοτανικού τσαγιού, το χέρι μου είχε γίνει φυσιολογικό και είχα πάρει 60 pounds (27,2 κιλά).
– O John Tynon κατέθεσε ότι είχε καρκίνο του εντέρου και του πρωκτού, που είχε διαγνωστεί από τέσσερις γιατρούς: J. McDonald (Huntsville), P. McGibbon και F. Greig (Bracebridge) και A. Ardagh (Orillia). Ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί διαμέσου του τοιχώματος της ουροδόχου κύστης και ο Tynon είχε εγχειριστεί δύο φορές, μόνο για να ακούσει ότι δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούσε να γίνει. Τέσσερα χρόνια θεραπείας με τη Rene, είχε κερδίσει σχεδόν 40 pounds (18,15 κιλά) και ήταν πάλι ένας υγιής άνθρωπος.
Η συζήτηση μεταξύ της Rene και της επιτροπής σκοντάφτει στο ίδιο ζήτημα όπως σε όλες τις προηγούμενες και τις επόμενες συζητήσεις. Η επιτροπή έχει ξεκάθαρα πρόβλημα με το να αποδεχτεί μια θεραπευτική αγωγή, το αποτέλεσμα της οποίας είναι θολό. Αλλά η Rene και ο δικηγόρος της νιώθουν ότι χρόνια εμπειρίας και αποτελεσμάτων με ασθενείς που είχαν θεραπευτεί με τη φόρμουλα είναι αρκετή απόδειξη για το αποτέλεσμά της.
Επίσης η επιτροπή στερείται εμπιστοσύνης λόγω της άρνησης της Rene να κοινοποιήσει την Ινδιάνικη φόρμουλα. Η έρευνα για το αποτέλεσμα της βοτανικής φόρμουλας θα έπρεπε να συνεχιστεί και για το λόγο αυτό, η επιτροπή χρειάζεται τη φόρμουλα. “Τι γίνεται αν αποδειχθεί ότι η φόρμουλα ήταν μόνο νερό και το αποτέλεσμα ήταν μόνο ψυχολογικό και η συνταγή περιέχει μια βλαπτική ουσία; Η επιτροπή θα έδινε μια πολύ άσχημη εντύπωση εάν την είχαμε αποδεχτεί”, δήλωσε ο πρόεδρος της επιτροπής.
Αλλά η Rene έχει ένα πολύ ξεκάθαρο επιχείρημα για τη μη-κοινοποίηση της φόρμουλας, “Εάν η φόρμουλα γίνει γνωστή, περιμένω ότι για ένα μικρό χρονικό διάστημα, θα γίνει έρευνα για την αποτελεσματικότητα της στα ζώα. Προδήλως θα ανακοινωθεί ότι η αποτελεσματικότητά της δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί. Και εάν αυτό συμβεί, η συνταγή δε θα γίνει ποτέ διαθέσιμη σε αυτούς που τη χρειάζονται, ενώ ακριβώς τώρα, μπορώ να τη χρησιμοποιήσω για να βοηθήσω ασθενείς”. Η επιτροπή αισθάνεται ότι η Rene έχει ήδη μια προνομιούχα θέση, καθώς δεν είναι γιατρός αλλά έχει άδεια να θεραπεύει ασθενείς με τη φόρμουλά της. Αλλά η Rene που είναι 50 χρονών εκείνη την εποχή, θα επιθυμούσε αναγνώριση για τη βοτανική φόρμουλα, ώστε να είναι διαθέσιμη στον καθένα. Ένας σημαντικός λόγος γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι πρακτικά δεν είναι δυνατό η Rene για το υπόλοιπο της ζωής της να είναι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να θεραπεύει ασθενείς με το τσάι.
Το Δεκέμβρη του 1939, η Επιτροπή παραδίδει την προσωρινή αναφορά στο Κοινοβούλιο. Βασισμένη στην έρευνα που έγινε σε 28 καρκινοπαθείς, η αναφορά δηλώνει ότι σε περιπτώσεις όπου η διάγνωση έγινε με βιοψία, υπήρχε μόνο μια πλήρης ανάρρωση με το βοτανικό τσάι και δύο βελτιώσεις. Σε περιπτώσεις που διαγνώστηκαν με ακτίνες Χ, μια πλήρης ανάρρωση αποδίδεται στο τσάι και δύο βελτιώσεις. Σε κλινικά διαγνωσμένες περιπτώσεις, δύο πλήρεις αναρρώσεις αποδίδονται στο τσάι και τέσσερις βελτιώσεις. Η Επιτροπή αισθάνεται ότι η διάγνωση καρκίνου ήταν ελλιπής σε τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις. Δέκα διαγνώσεις ήταν αμφισβητούμενες και τέσσερις δεν ήταν οριστικές. Μόνον έντεκα περιπτώσεις έγιναν αποδεκτές ως καρκινοπαθείς. Από αυτές τις έντεκα, πέντε θεραπευμένες αποδόθηκαν σε προηγούμενες ακτινοθεραπείες.
Η αντίδραση της Rene στην ετυμηγορία εκφράστηκε στο παρακάτω κείμενο σε καθημερινή εφημερίδα: “Η Επιτροπή δεν ήταν προετοιμασμένη να πιστώσει καμιά ανάρρωση στη βοτανική φόρμουλα, εάν ήδη υπήρχαν όποιες προηγούμενες αγωγές. Ενώ πιέστηκα να θεραπεύσω αυτούς τους ασθενείς που μου έστελναν οι γιατροί τους μετά από την αποτυχία όλων των συμβατικών ιατρικών μεθόδων! Δεν μου επιτράπηκε να περιθάλψω ασθενείς εάν δεν είχαν επίσημα διαγνωστεί από τους γιατρούς τους και, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, οι γιατροί θα έστελναν σε μένα τέτοιες διαγνώσεις όταν καταλάβαιναν ότι δεν υπήρχε άλλη ιατρική λύση.”
Παρά ταύτα, τελικά αισθάνθηκε ότι το αποτέλεσμα ήταν ήπια θετικό, δεδομένων των σκληρών συνθηκών. Η συνταγή της ήταν η μοναδική από τις 18 θεραπείες που ελέγχθηκαν, η οποία επέφερε πλήρη ανάρρωση. Είναι αρκετά περίεργο ότι καμιά αναφορά αυτής της ακρόασης δεν μπορεί να ανευρεθεί σε κάποιο αρχείο. Ακόμα και η Rene δεν είχε την πλήρη αναφορά και δε γνώριζε που ήταν.
1942
Μετά την έκθεση της Βασιλικής Επιτροπής Καρκίνου, οι ασθενείς αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη δυσκολία στη λήψη της γραπτής διάγνωσης από τους γιατρούς τους που ήταν απαραίτητη για τη θεραπεία τους στην κλινική της Rene.
Αν και η Rene δεν συνελήφθη ποτέ, χάρη στη δήλωση του Υπουργού Υγείας, φοβάται ακόμα τη σύλληψη και κλείνει την κλινική. Κουρασμένη απ’ τη μάχη και σύμφωνα με κάποιους, στα όρια του νευρικού κλονισμού, αυτή και ο σύζυγός της ζουν μια ήσυχη και απομονωμένη ζωή στο North Bay.
1948
Ο σύζυγος της Rene πεθαίνει και η Rene επιστρέφει στο Bracebridge. Λίγα πράγματα είναι γνωστά για τις Δραστηριότητές της αυτά τα χρόνια. Για μια περίοδο μεγαλύτερη των δέκα ετών, παραμένει έξω από τα φώτα της δημοσιότητας. Μετά το θάνατο του συζύγου της, η Rene ασχολείται με ζωγραφική και ποίηση. Είναι πιθανό ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου θεράπευε ακόμα ασθενείς σε βαριά κατάσταση κρυφά. Σύμφωνα με επιστολές στα αρχεία του επαρχιακού τμήματος υγείας, η Rene περιθάλπει αρκετούς ασθενείς στο σπίτι της κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, μια Δραστηριότητα που επιβλέπεται από το αρμόδιο τμήμα υγείας.
Η Ιστορία του Flor Essence από το 1859 έως το 1989
1959
Σε ηλικία 70 ετών, η Rene ξεκινά να συνεργάζεται με το διάσημο Αμερικάνο γιατρό Charles A. Brusch (βλέπε παραρτήματα), μια συνεργασία που θα αποδειχθεί μείζονος σημασίας για την περαιτέρω ανάπτυξη της βοτανικής συνταγής.
Ο Ralph Daigh, αντιπρόεδρος και εκδότης-διευθυντής των εκδόσεων Fawcett στη Νέα Υόρκη, συστήνει τη Rene σε γιατρούς στο Brusch Medical Centre στο Cambridge της Μασαχουσέτης. Σ’ αυτή την κλινική και κάτω από την επίβλεψη 18 γιατρών, η Rene ξεκινά μια σειρά θεραπειών σε καρκινοπαθείς τελικού σταδίου και σε ποντίκια εργαστηρίου. Ένα παλιό όνειρο επιτέλους γίνεται πραγματικότητα για τη Rene.
Ένας από τους ασθενείς που έλαβε την αγωγή ήταν ο Russell McCassey που υπέφερε από καρκίνωμα βασικής στοιβάδας της δεξιάς παρειάς, διαγνωσμένο με βιοψία. Μετά από τέσσερις θεραπείες με το βοτανικό τσάι, η πάσχουσα περιοχή άλλαξε χρώμα από κόκκινη σε ανοιχτό ροζ και στη συνέχεια συρρικνώθηκε σημαντικά σε μέγεθος. Η κυρίως πάσχουσα από τον καρκίνο περιοχή παρατηρήθηκε ότι εξαφανίστηκε. Πέντε εβδομάδες αργότερα η βλάβη είχε θεραπευτεί εντελώς. Παρέμεινε μόνο μια μικρή ουλή, που είχε προκληθεί από τη βιοψία.
Μετά από τρεις μήνες έρευνας, ο Dr. Brusch και ο Dr. Charles McClure συμπεραίνουν: “Σε ποντίκια, αποδείχτηκε ότι το βοτανικό τσάι μειώνει τους όγκους και επιφέρει μια σαφή θετική αλλαγή στο σχηματισμό των κυττάρων. Κλινικά, σε ασθενείς που πάσχουν από παθολογικά διαγνωσμένο καρκίνο, μειώνει τον πόνο και προκαλεί καταστολή της ανάπτυξης. Οι ασθενείς έχουν κερδίσει βάρος και εμφανίζουν βελτίωση στη γενική τους υγεία. Αυτό, μετά από μόλις τριών μηνών δοκιμές και την απόδειξη ότι η Miss Caisse έχει να επιδείξει πολλούς ασθενείς που ευεργετήθηκαν στα τελευταία 25 χρόνια, έχουν πείσει τους γιατρούς στο Brush Medical Center ότι το τσάι έχει ευεργετικό αποτέλεσμα στη θεραπεία του καρκίνου. Οι γιατροί δε λένε ότι το βοτανικό τσάι είναι η θεραπεία, αλλά σίγουρα δηλώνουν ότι είναι ωφέλιμο. Δεν είναι τοξικό και χορηγείται τόσο από το στόμα όσο και ενδομυϊκά”. Για να βελτιωθεί η φόρμουλα, ο Dr Brusch συνιστά στη Rene να διεξάγει έρευνα και σε ποντίκια. Η έρευνα στοχεύει πρωταρχικά στο να κάνει το βοτανικό μείγμα κατάλληλο για λήψη από του στόματος αντί ενέσεων, ώστε να μπορεί να χορηγείται στο σπίτι και να μην χρειάζονται επισκέψεις στο νοσοκομείο. Αυτή η έρευνα είναι επιτυχημένη και από τότε η φόρμουλα δεν ξαναχορηγήθηκε σε ενέσιμη μορφή.
Τα εργαστηριακά ποντίκια για το ερευνητικό πρόγραμμα δόθηκαν από το Ινστιτούτο Memorial Sloan-Kettering της Νέας Υόρκης και η έρευνα πραγματοποιήθηκε από το γιατρό του, Dr. Philip Merker. Αυτός πίεσε τη Rene να δημοσιοποιήσει τη βοτανική φόρμουλα. Όπως αναμενόταν, αυτή αρνήθηκε. Το Εθνικό Ινστιτούτο για τον Καρκίνο (NCI) εξέφρασε επίσης ενδιαφέρον για τη φόρμουλα, αλλά όμοια ματαίως. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος, ο Dr. McClure έστειλε ερωτηματολόγια σε μερικούς πρώην ασθενείς της Rene. Ένας απροσδόκητα μεγάλος αριθμός απαντήθηκε, με μαρτυρίες, μεταξύ άλλων, όπως αυτές που ακολουθούν:
Norman Thompson
Νοσηλεύτηκε 20 χρόνια νωρίτερα
Καμία υποτροπή. Σε καλή υγεία το 1959
Clara Thombury
Νοσηλεύτηκε 22 χρόνια νωρίτερα
Ηλικία 75 το 1959 (πέθανε σε ηλικία 91)
D. H. Laundry
Νοσηλεύτηκε 11 χρόνια νωρίτερα
Ηλικία 78 το 1959.
Nellie McVittie
Νοσηλεύτηκε 23 χρόνια νωρίτερα
Ηλικία 65 το 1969.
Wilson Hammell
Νοσηλεύτηκε 31 χρόνια νωρίτερα
Ακόμα εν ζωή το 1976.
John McNee
Νοσηλεύτηκε 30 χρόνια νωρίτερα
Ηλικία 91 το 1959.
Jack Finley
Νοσηλεύτηκε 20 χρόνια νωρίτερα
Ηλικία 60 το 1959.
Lizzie Ward
Νοσηλεύτηκε 14 χρόνια νωρίτερα
Ηλικία 60 το 1959.
Mrs. J. H. Stewart
Νοσηλεύτηκε 16 χρόνια νωρίτερα
Ηλικία 76 το 1959.
Eliza Veitch
Νοσηλεύτηκε 18 χρόνια νωρίτερα
Ηλικία 76 το 1959.
Fred Walker
Νοσηλεύτηκε 20 χρόνια νωρίτερα
Ηλικία 72 το 1976.
Αρκετοί από τους πρώην ασθενείς της βρισκόταν ακόμα σε αλληλογραφία με τη Rene το 1977.
Για αρκετά χρόνια η Rene και ο Dr. Brusch δεν αντιμετώπιζαν κανένα πρόβλημα. Αλλά μετά, τα εργαστήρια ξαφνικά σταμάτησαν να τους προμηθεύουν με πειραματικά ποντίκια για “ποικίλους λόγους και τεχνικά προβλήματα”.
Επίσης η Αμερικάνικη Ιατρική Ένωση απαγόρευσε στα μέλη της να συνταγογραφούν άγνωστες θεραπείες (όπως το τσάι της Rene). Ως άμεσο αποτέλεσμα, ο αριθμός των ασθενών που έκαναν θεραπεία με το τσάι μειώνεται Δραματικά.
Η Rene επιστρέφει στο Bracebridge και ο Dr.. Brusch συνεχίζει να εργάζεται με τη βοτανική φόρμουλα, νοσηλεύοντας ταυτόχρονα ασθενείς και πραγματοποιώντας εργαστηριακή έρευνα. Βελτιώνει τη φόρμουλα και τη δοκιμάζει σε ασθενείς με διαβήτη και παθήσεις οφειλόμενες σε υψηλά επίπεδα τοξικότητας.
1973
Η Rene (σε ηλικία 85 ετών πια) αποφασίζει να κάνει ακόμα μια προσπάθεια. Γράφει μια επιστολή στο Κέντρο Καρκίνου Memorial Sloan-Kettering στη Νέα Υόρκη και της χορηγείται η άδεια από τον αντιπρόεδρος, Dr. Chester Stock, να ξεκινήσει διάφορες δοκιμές με το Ινδιάνικο τσάι σε εργαστηριακά ποντίκια. Κατά τη διάρκεια των επόμενων τριών χρόνων η Rene στέλνει υλικό στο ινστιτούτο για να χορηγηθεί με ένεση σε ποντίκια.
1974
Το Ινστιτούτο Sloan-Kettering δοκιμάζει τη βοτανική φόρμουλα σε ποντίκια από το καλοκαίρι του 1974 μέχρι το φθινόπωρο του 1976, όταν η Rene σταματά να στέλνει υλικό στο ινστιτούτο γιατί η φόρμουλα δε δοκιμάζεται σύμφωνα με τις οδηγίες της. Το 1975, το Sloan-Kettering αναφέρει στη Rene ότι κάποια αποτελέσματα ανάσχεσης όγκων έχουν παρατηρηθεί σε ποντίκια.
Η Rene πίστευε πάντα ότι χρησιμοποιούσαν ανθρώπινα καρκινικά κύτταρα, αλλά στα ποντίκια είχαν εμφυτευμένα ζωικά καρκινικά κύτταρα. Επίσης δεν πίστευε ότι το Sloan-Kettering ετοίμαζε σωστά τη βοτανική φόρμουλα. “Την τελευταία φορά την κατέψυξαν. Θα μπορούσαν επίσης να έχουν κάνει ενέσεις με αποσταγμένο νερό!” δήλωνε σε μια συνέντευξη το 1977. Κατά τη γνώμη της, το να δοκιμάζεται η φόρμουλα σε ζωικό καρκίνο ήταν ανούσιο. Έπρεπε να δοκιμαστεί σε ασθενείς ή, εάν ήταν ανάγκη, σε ανθρώπινα καρκινικά κύτταρα εμφυτευμένα σε ζώα
1976
Η Rene υποψιάζεται τις μεθόδους δοκιμών και τα αποτελέσματα του Sloan-Kettering. Τώρα αρνείται να προμηθεύσει τη φόρμουλα άλλο πια και τερματίζει τη συμφωνία της με τον Dr. Stock.
Δημοσιογράφοι από το περιοδικό Homemakers επισκέφτηκαν τον Dr. Stock, ο οποίος εξήγησε ότι τα ποντίκια που έχουν εμφυτευμένα ανθρώπινα καρκινικά κύτταρα πρέπει να περάσουν από τόσο μεγάλη ακτινοθεραπεία, ώστε κάθε αποτέλεσμα της έρευνας να καθίσταται αναξιόπιστο στη πλειονότητα των περιστατικών.
Σημειωτέον ότι το υλικό που έστελνε η Rene στον Dr. Stock ήταν 25 ετών παλιό και του έστελνε μόνον το ένα βότανο που μπορούσε να χορηγηθεί με ένεση. Η Rene δεν είχε προμηθεύσει ποτέ το Κέντρο Sloan-Kettering με την ολοκληρωμένη βοτανική φόρμουλα.
Ο Dr. Stock ήταν πρόθυμος να συνεχίσει τις δοκιμές με τη φόρμουλα, εάν η Rene του προμήθευε το ολοκληρωμένο βοτανικό μείγμα με όλα του τα συστατικά, ώστε να μπορέσει να συνδυάσει τις ενέσεις με την από του στόματος χορήγηση του τσαγιού των υπόλοιπων βοτάνων. Η Rene πεισματικά αρνήθηκε.
1977
Το Καναδικό περιοδικό Homemakers Magazine δημοσιεύει εκτεταμένα άρθρα για το βοτανικό τσάι στα τεύχη Ιουνίου, Ιουλίου και Αυγούστου. Τα άρθρα βασίζονται σε αρκετές συνεντεύξεις που πήρε η ρεπόρτερ Sheila Snow Fraser από τη Rene και στην εργασία της ερευνήτριας ρεπόρτερ Carroll Allen, η οποία ανέσυρε εκατοντάδες γεγονότα σχετικά με τη βοτανική φόρμουλα και έλεγξε την αξιοπιστία τους.
Το άρθρο έχει μία απίστευτη απήχηση και η Rene βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής. Ακολουθεί ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ και όλες οι μεγάλες εφημερίδες καλύπτουν την ιστορία. Σαν αποτέλεσμα, πολλοί ασθενείς βρίσκουν το Δρόμους τους στο σπίτι της Rene και εγκαθίστανται έξω απ’ αυτό, ζητώντας να θεραπευτούν με τη βοτανική της αγωγή.
Το άρθρο στο Homemakers Magazine ξεκινά ως εξής: “Πραγματικά η ιστορία της Rene ήταν αληθινή. Είχε αξιοθαύμαστα αποτελέσματα ενάντια σε πολλές μορφές καρκίνου με το βοτανικό τσάι και εμποδίστηκε να συνεχίσει τις θεραπείες εκτός αν αποκάλυπτε τη φόρμουλα. Το αν θα είχε περιθωριοποιηθεί εντελώς από μια ιατρική ιεραρχία που θα ζήλευε την επιτυχία της, όπως φοβόταν, ή αν θα την επευφημούσε έναν ευγνώμον επάγγελμα που θα της απέδιδε τιμές στην πόρτα της, είναι ένα ερώτημα που κανείς δεν μπορεί να απαντήσει, καθώς το τσάι δεν ολοκλήρωσε ποτέ τη δοκιμασία των ελεγχόμενων κλινικών ερευνών”.
Οι δημοσιογράφοι του Homemakers Magazine θέλουν να βοηθήσουν τη Rene να κάνει αίτηση για κατοχύρωση της συνταγής και να εγκαθιδρύσει ένα ίδρυμα, ώστε η βοτανική φόρμουλα να μπορέσει τελικά να γίνει ευρέως διαθέσιμη. Η Rene δεν αποδέχεται τις προτάσεις τους.
Το ίδρυμα θα εκπροσωπούσε τη Rene σε όλες τις συμφωνίες της με τη κυβέρνηση, το Ινστιτούτο για τον Καρκίνο η κάθε ενδιαφερομένη φαρμακευτική εταιρεία. Ο σκοπός του ιδρύματος θα ήταν να επιταχύνει τη διαδικασία έγκρισης του βοτανικού τσαγιού μέσα από το γραφειοκρατικό χάος που εμπόδιζε τη διάθεση του σε όλους.
Οι δημοσιογράφοι κατέγραψαν τους ακόλουθους όρους σε συνεργασία με τη Rene: η βοτανική φόρμουλα θα παρέμενε κάτω από την εποπτεία και τον έλεγχο της Rene όσο ζούσε και μετά θα περνούσε στον έλεγχο του ιδρύματος. Το ίδρυμα θα έκανε μια συντονισμένη προσπάθεια για την απόκτηση νόμιμης κατοχύρωσης του προϊόντος. Μια γραπτή ολοκληρωμένη συνταγή της σύνθεσης της βοτανικής φόρμουλας θα κατατιθόταν σε μια θυρίδα, η οποία θα μπορούσε να ανοιχθεί μόνον από τη Rene ή κάποιον εξουσιοδοτημένο απ’ αυτήν και ένα μέλος της διοικούσας επιτροπής του ιδρύματος. Το ίδρυμα θα ήταν αφιερωμένο στην προώθηση της έρευνας και την αναγνώριση της Ινδιάνικης βοτανικής φόρμουλας, κάτω από την εποπτεία της Rene. Το ίδρυμα θα διαπραγματευόταν συμβόλαια, τα οποία θα ωφελούσαν τη Rene Caisse.
Τελικά, η Rene δεν αποδέχτηκε καμιά από αυτές τις προτάσεις. Οι δημοσιογράφοι προσπάθησαν να της τονίσουν ότι στο παρελθόν είχε διώξει πολλές ευκαιρίες λόγω της απίστευτης δυσπιστίας της. Της επέστησαν την προσοχή στο γεγονός ότι αργά ή γρήγορα θα έπρεπε να εμπιστευτεί κάποιον, διαφορετικά το βοτανικό μείγμα θα ήταν καταδικασμένο να μη φτάσει ποτέ στους ανθρώπους που ήταν τόσο ανυπόμονη να βοηθήσει.
Η Rene υπογράμμισε ότι θα αποκάλυπτε τη συνταγή στη διαθήκη της. Δεν είπε στους δημοσιογράφους σχετικά με τη συνεργασία της με τον Dr. Brusch.
Σε μια συνέντευξη της το 1977, ρωτήθηκε αν πίστευε ότι είχε πάρει τη σωστή απόφαση. Η Rene απάντησε: “Έχω παράσχει βοήθεια για τόσους πολλούς ανθρώπους, εργαζόμουν από τις εννιά το πρωί ως τις εννιά το βράδυ, συχνά και τις νύχτες στο τέλος. Όταν έβλεπα την εκτίμηση των ασθενών μου στα μάτια τους, όταν δεν πονούσαν άλλο πια και μπορούσαν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή ξανά, σκεφτόμουν: Ναι. Το γεγονός ότι θεράπευσα τη μητέρα μου από καρκίνο του ήπατος με αποζημίωσε για πολλές από αυτές τις στενάχωρες εμπειρίες. Αλλά εάν μπορούσα να τα ξανακάνω όλα από την αρχή, θα ήλπιζα να υπήρχε ένας οργανισμός για να αναλάβει το έργο μου.”
O David Fingard, αντιπρόεδρος της Καναδικής φαρμακευτικής εταιρίας Resperin, υποβάλλει στη Rene αρκετές προτάσεις για να αποκτήσει τη φόρμουλα, ώστε να μπορέσει η Resperin να εμπορευτεί το προϊόν. Η Rene αρνείται στην αρχή, αλλά ο Fingard είναι επίμονος. Λέει ότι η Resperin υποστηρίζεται από μια μεγάλη Καναδική μεταλλευτική εταιρεία, τη Dennison Mines, και επομένως θα μπορούσε να έχει τα απαιτούμενα κεφάλαια για να κάνει το τσάι ευρέως προσιτό στην “ανθρωπότητα που υποφέρει”. Προσφέρεται να ανοίξει πέντε κλινικές καρκίνου στον Καναδά για τη θεραπεία καρκινοπαθών σε τελικό στάδιο με τη βοτανική φόρμουλα. Οι ασθενείς θα χρεώνονταν μόνο μια συμβολική αμοιβή. Η πρόταση ενδιαφέρει τη Rene. Συζητά με τον Dr. Brusch και τελικά υπογράφει ένα συμβόλαιο με τη Resperin στις 26 Οκτώβρη του 1977. Τα γεγονότα που έλαβαν μέρος κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης είναι ζωτικής σημασίας σε σχέση με την περαιτέρω εξέλιξη της ιστορίας.
H Rene δυσπιστεί στην πρόταση της Resperin και αποφασίζει προσωπικά να μη δώσει την ολοκληρωμένη φόρμουλα. Αυτό είναι καταγεγραμμένο σε κασέτα ηχογράφησης που έκανε η Rene, καθώς και σε αλληλογραφία μεταξύ της Rene και της ραδιοφωνικής ρεπόρτερ Elaine Alexander (βλέπε 1984).
Συνέβησαν τα ακόλουθα: Ο Fingard, που εκπροσωπούσε τη Resperin, πρότεινε να πληρώνει στη Rene 250 δολάρια κάθε βδομάδα κατά τη διάρκεια έξι μηνών δοκιμών με τη βοτανική φόρμουλα. Αυτό το ποσό θα εξυπηρετούσε την πληρωμή των βοτάνων και την προετοιμασία της βοτανικής φόρμουλας για τη Resperin. Εάν η έρευνα οδηγούσε σε θετικά αποτελέσματα, η φόρμουλα θα έβγαινε στην αγορά και η Rene θα έπαιρνε το 2% των κερδών.
Ο Brusch θεώρησε αυτό το χρηματικό ποσό αφύσικα μικρό, και επομένως υπέγραψε το συμβόλαιο μόνον ως μάρτυρας. Αλλά η Rene δεν ενδιαφερόταν για τα χρήματα. Ο μόνος της σκοπός ήταν ανέκαθεν να κάνει το βοτανικό τσάι προσιτό σ’ αυτούς που το είχαν ανάγκη. Ο Fingard την είχε πείσει ότι η Resperin μπορούσε να το εγγυηθεί αυτό.
Η Rene βγήκε από το δωμάτιο για να φέρει τη φόρμουλα. Ενώ ήταν απούσα, ο Fingard ζήτησε από τον Dr. Brusch να συνεισφέρει οικονομικά. “ Charlie”, του είπε, “χρειαζόμαστε από σένα να υπογράψεις μια επιταγή για να ξεκινήσουμε τη δουλειά”. Όταν η Rene επέστρεψε και άκουσε γι’ αυτό, εξοργίστηκε και αμφισβήτησε την όλη κατάσταση. Αλλά ψιθύρισε στο Dr. Brusch: “Έχω πάρει τα μέτρα μου για την υπόθεση”. Έδωσε ένα φάκελο στον Fingard, που περιείχε τα ονόματα των τεσσάρων μόνο από τα οχτώ βότανα. Φυσικά ο Fingard ήταν πολύ ευχαριστημένος, γνωρίζοντας ότι κανένας δεν είχε καταφέρει ποτέ πριν να αποκτήσει τη φόρμουλα από τη Rene. Η Resperin καταχώρησε επίσημα τη φόρμουλα των τεσσάρων βοτάνων με το όνομα Essiac (το οποίο μέχρι τότε ήταν το όνομα που χρησιμοποιούσαν η Rene και ο Dr. Brusch για τη φόρμουλα τους των οχτώ βοτάνων) και την κυκλοφόρησε στην αγορά μ’ αυτό το όνομα. “To Essiac είναι μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις της σύγχρονης επιστήμης”, ανακοίνωσε ο Fingard στον τύπο.
(Σημείωση: Η φόρμουλα των τεσσάρων βοτάνων της Resperin από αυτό το σημείο και πέρα θα αναφέρεται σαν Essiac, που δεν πρέπει να συγχέεται με τη φόρμουλα των οχτώ βοτάνων, που καταχωρήθηκε επίσημα το 1992 με το εμπορικό σήμα Flor•Essence).
1978
Η Resperin επιθυμεί να κυκλοφορήσει το Essiac στην αγορά ως επίσημη θεραπεία για τον καρκίνο. Η εταιρεία ξεκινά ένα ερευνητικό πρόγραμμα, σε συνεργασία με το Τμήμα Προστασίας Υγείας του Τομέα Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας για να λάβει την αναγνώριση του προϊόντος. Αλλά όπως και η Rene, η Resperin αντιμετωπίζει προβλήματα δουλεύοντας με ιατρικές ομάδες και το πρόγραμμα έχει ελάχιστη έως καθόλου επιτυχία.
Τα δύο νοσοκομεία που εργάστηκαν με το Essiac χρησιμοποίησαν τη φόρμουλα σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα και θεραπείες , καθιστώντας επομένως τα αποτελέσματα της έρευνας μη αποδεκτά από το Τμήμα Προστασίας Υγείας.
Αρκετοί ιδιώτες γιατροί που πραγματοποίησαν έρευνα με το Essiac δεν ακολούθησαν τα αυστηρά πρωτόκολλα που τέθηκαν από το Τμήμα σχετικά με τη δοκιμασία του Essiac. Ούτε οι κλινικές καρκίνου που η Resperin υποσχέθηκε να κατασκευάσει υλοποιήθηκαν ποτέ, ούτε κατάφερε να έχει θετικά ερευνητικά αποτελέσματα. Η Rene είναι πολύ απογοητευμένη.
Στις 26 Δεκεμβρίου του 1978, η Rene Caisse πεθαίνει σε ηλικία 90 ετών, μετά από περιπλοκές που ακολούθησαν μια επέμβαση σε σπασμένο γοφό μια εβδομάδα νωρίτερα. Θάφτηκε κοντά στο Bracebridge. Το όνειρό της, για καθολική διαθεσιμότητα της βοτανικής φόρμουλας σε όλους όσους τη χρειάζονται, δεν έχει γίνει πραγματικότητα.
1981
Το Τμήμα Προστασίας Υγείας εκδίδει μια εγκύκλιο με την οποία ανακοινώνει ότι θα λάβει μέτρα κατά της Resperin.
Η Resperin έχει στείλει το Essiac σε περίπου 160 γιατρούς να ερευνήσουν την ασφάλεια, τη δοσολογία και την αποτελεσματικότητά του. Παρά την επαναλαμβανόμενη πίεση από το Τμήμα Προστασίας Υγείας, μετά από αρκετούς μήνες, μόνο λίγες ατελείς αναφορές για ανεπαρκώς διεκπεραιωμένες κλινικές έρευνες έχουν παραληφθεί. Κανένα συμπέρασμα δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί.
1982
Το Τμήμα Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας τερματίζει το πρόγραμμα κλινικών δοκιμών για το Essiac, κατακρίνοντας τις “ελαττωματικές και άχρηστες” ερευνητικές μεθόδους της Resperin. Αποδεικνύεται ότι η Resperin δεν έχει την οικονομική υποδομή που είχε υποσχεθεί στη Rene και το Dr. Brusch. Οι αποτυχίες της Resperin σκίαζαν όχι μόνο το Essiac, αλλά και τη φόρμουλα των οχτώ βοτάνων. Εξάλλου κανένας δε γνωρίζει ότι το Essiac και η αυθεντική φόρμουλα είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Οι ασθενείς που λάμβαναν το Essiac σαν τμήμα του ερευνητικού προγράμματος διαμαρτύρονται για την απόφαση. Περιέργως, λαμβάνουν μια επιστολή από το Τμήμα που δηλώνει ότι το Essiac δεν αποδείχτηκε αποτελεσματικό ενάντια στον καρκίνο και ότι σαν αποτέλεσμα, η έρευνα και η διάθεση του έχουν τερματιστεί!
Μόνο μέσω μιας δύσκολης γραφειοκρατικής διαδικασίας, που βασίζεται στο Πρόγραμμα Επείγουσας Χορήγησης Φαρμάκων, μπορεί κάποιος ασθενής να πάρει το Essiac νόμιμα από τη Resperin, με δεδομένο ότι αυτός ή αυτή βρίσκεται σε τελικό στάδιο καρκίνου και έχει μια επίσημη σύσταση από γιατρό.
Παρά το ότι είχε συμβατική υποχρέωση, η Resperin δεν ενημέρωνε το Dr. Brusch για την εξέλιξη στην έρευνα του Essiac. Ο Dr. Brusch ήταν θυμωμένος και ανήσυχος για το μέλλον της βοτανικής φόρμουλας. Τελικά, προσέλαβε ακόμα και ιδιωτικό ντετέκτιβ για να πάρει πληροφορίες σχετικά με τις εξελίξεις στη Resperin. Έμαθε ότι η Resperin ήταν σε πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση και δε λειτουργούσε καν ως φαρμακευτική εταιρεία. Εκτός από τον David Fingard, ο μοναδικός άλλος εργαζόμενος ήταν ο Dr. Matthew Dymond, ο οποίος ετοίμαζε το Essiac στην κουζίνα του σπιτιού του μαζί με τη σύζυγό του και ήταν υπεύθυνος για την πώλησή του βοτανικού μείγματος. Ο Dymond ήταν πρώην Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας. Και οι δύο, αυτός και ο Fingard, ήταν γύρω στα εβδομήντα.
Σύντομα έγινε ξεκάθαρο ότι η Resperin δεν ήταν ο δυνατός εμπορικός συνέταιρος που ο Fingard είχε παρουσιάσει στη Rene και τον Dr. Brusch. Παρ’ όλα αυτά, για ενάμιση χρόνο, η έρευνα γινόταν κατά έναν πολύ ανεπαρκή τρόπο: υπήρχε ελάχιστος έλεγχος, οι γιατροί δεν είχαν έγκαιρα το υλικό, το υλικό δοκιμής ήταν διαφορετικό κάθε βδομάδα και τα αποτελέσματα της έρευνας καταγράφονταν ελλιπώς. Το χάος που περιέβαλλε τη δοκιμή του Essiac αντανακλούσε επίσης αρνητικά στην αυθεντική φόρμουλα της Rene, ειδικά στους ιατρικούς κύκλους.
1983
Εν τω μεταξύ, ο Dr. Brusch συνεχίζει ακόμα να θεραπεύει καρκινοπαθείς με επιτυχία στην κλινική του με τη φόρμουλα των οχτώ βοτάνων της Rene. Ο Dr. Brusch είναι ακόμα αποφασισμένος να συνεχίσει στο πνεύμα της Rene. Αφήνει τη Resperin όπως είναι και αρχίζει να αναζητά άλλους τρόπους για αναγνώριση, οι οποίοι δεν εμπλέκουν τις ιατρικές αρχές.
1984
Ο Dr. Brusch διαγιγνώσκεται με καρκίνο του εντέρου και ξεκινά να λαμβάνει το βοτανικό τσάι σε καθημερινή βάση. Θεραπεύεται χωρίς να έχει λάβει καμία άλλη θεραπεία ή φάρμακο. Κατά τη διάρκεια ενός hernia-test (τεστ κήλης) το 1989, δε βρέθηκε κανένα σημάδι καρκίνου. Τα ιατρικά ντοκουμέντα επιβεβαιώνουν αυτό το αποτέλεσμα.
Η Καναδή ραδιοφωνική δημοσιογράφος και παραγωγός Elaine Alexander (βλέπε παράρτημα II) παίρνει για πρώτη φορά συνέντευξη από τον Dr. Brusch στη ραδιοφωνική της εκπομπή “Stayin’ Alive”.
Η Elaine Alexander από το Βανκούβερ του Καναδά είναι ρεπόρτερ του ραδιοφώνου επί 20 χρόνια. Στο δημοφιλές νέο πρόγραμμα της “Stayin’ Alive” πραγματεύεται όλα τα είδη των τοπικών, συχνά αμφιλεγόμενων, ζητημάτων υγείας. Μπορούσε να εστιάζει τόσο σε εναλλακτικά όσο και σε συμβατικά φάρμακα. Η Elaine Alexander ήταν τόσο καλά πληροφορημένη και συγκεντρωμένη γύρω από το θέμα, ώστε σχεδόν δήλωνε τον εαυτό της σαν μια άλλη Rene Caisse. Στην πρώτη συνέντευξη που έκανε με τον Dr. Brusch το Νοέμβρη του 1984, της είπε: “Αυτό το τσάι είναι μια θεραπεία για τον καρκίνο. Το έχω δει να αναστρέφει και να εξαφανίζει καρκίνους σε τόσο προχωρημένο στάδιο όπου τίποτα από όσα έχει στη διάθεσή της η ιατρική επιστήμη δε θα μπορούσε να επιτελέσει παρόμοια αποτελέσματα. Δε θα το πίστευα και εγώ ο ίδιος αν δεν το έβλεπα με τα μάτια μου. Νιώθω πολύ έντονα ότι αυτό το βοτανικό τσάι είναι η μοναδική πλέον ευεργετική θεραπεία για τον καρκίνο σήμερα”. Η ραδιοφωνική συνέντευξη οδηγεί σε ένα πρωτοφανές πλήθος αντιδράσεων.
1986
Από το 1984 μέχρι το 1986, ακολούθησαν έξι επιπλέον δίωρες ραδιοφωνικές εκπομπές με θέμα τη βοτανική φόρμουλα, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων ακόμα συνεντεύξεων με τον Dr. Brusch. Πρώην καρκινοπαθείς που είχαν θεραπευτεί με τη χρήση του τσαγιού παραχώρησαν συνεντεύξεις στην εκπομπή. Το κοινό αρχίζει να βλέπει την Elaine Alexander σαν άλλη Rene Caisse.
Η 66χρονη Iona Hill από το Huntsville του Οντάριο είπε την ιστορία της στην εκπομπή. Είχε καρκίνο του εντέρου και του στομάχου και οι γιατροί, μετά από μια εγχείρηση και πέντε ακτινοθεραπείες, δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε άλλο. Τότε ζύγιζε μόνο 84 pounds (38,1 κιλά). Στη συνέχεια ξεκίνησε να χρησιμοποιεί το τσάι. Μετά από εφτά ημέρες, άρχισε να νιώθει καλύτερα. Η κινητικότητα του εντέρου αυξήθηκε και ο πόνος σταμάτησε. Μετά από τέσσερα μπουκάλια τσαγιού, ο καρκίνος είχε εξαφανιστεί. Δεν υπήρχαν παρενέργειες. Εφτά χρόνια αργότερα κάλεσε την Elaine κατά τη διάρκεια μιας εκπομπής για να πει την ιστορία της. Χρησιμοποιούσε ακόμα το τσάι περιστασιακά.
Ο Ron από το Calgary διηγήθηκε στον αέρα πως η τότε τρίχρονη κόρη του είχε όγκο στον εγκέφαλο (στάδιο 2) ο οποίος είχε κάνει μετάσταση μέσα στον εγκεφαλικό ιστό. Οι γιατροί ήταν ανίσχυροι και της έδιναν μέγιστο προσδόκιμο επιβίωσης δύο ετών. Η ακτινοθεραπεία και η πολύ ήπια χημειοθεραπεία ήταν αναποτελεσματικές. Η Rene είχε δώσει προσωπικά στον Ron το βοτανικό τσάι. Ήταν τότε 88 χρονών. Αργά, το μικρό κορίτσι ξανακέρδισε τις ικανότητες που είχε χάσει. Σε τομογραφία του εγκεφάλου, πέντε χρόνια αργότερα, ο όγκος είχε εξαφανιστεί. Το κορίτσι ήταν δέκα χρονών όταν ο Ron τηλεφώνησε στην εκπομπή της Elaine.
Καρκινοπαθείς κατέκλυσαν την Elaine με επιστολές και τηλεφωνήματα και μετά την εκπομπή υπήρχαν πάντα απελπισμένοι άνθρωποι που περίμεναν έξω από το στούντιο. Ο κόσμος βρήκε που ζούσε η Elaine και έστηναν σκηνές έξω από το σπίτι της, περιμένοντας για συμβουλές ή εκλιπαρώντας για βοήθεια. Η Elaine προσπάθησε να βοηθήσει ασθενείς να πάρουν το τσάι μέσω της Δράσης για Επείγουσα Χορήγηση Φαρμάκου, όμως αυτή η μακρά γραφειοκρατική διαδικασία δεν ήταν δυνατή για τον καθένα.
Η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχο. Η Elaine θέλει να βοηθήσει αλλά δε γνωρίζει πώς. Εργάζεται μέρα και νύχτα. Θυμάται το ’84, το ’85 και το ’86 σαν τα δυσκολότερα και πιο σκληρά χρόνια της ζωής της.
1988
Η Elaine προτείνει στον Dr. Brusch να σταματήσει να αγωνίζεται για την ιατρική αναγνώριση της βοτανικής φόρμουλας. Η Elaine αισθάνεται ότι ο σκοπός, να γίνει η φόρμουλα διαθέσιμη στον καθένα που την έχει ανάγκη, δε θα επιτευχθεί συνεχίζοντας αυτόν το δύσκολο Δρόμους. Η ιδέα που υπάρχει είναι να πωλούνται τα βότανα σε καταστήματα υγιεινών τροφών, απλά σαν ένα μη τοξικό, αποτοξινωτικό εκχύλισμα. Τα αποτελέσματα θα είναι τα ίδια και θα μιλούν από μόνα τους, επιχειρηματολογεί η Elaine. Ο μόνος όρος θα είναι ότι ο παρασκευαστής δε θα πρέπει νόμιμα να αποδίδει τις όποιες θεραπευτικές ιδιότητες στο προϊόν. Η Elaine εγκαταλείπει την καριέρα της στο ραδιόφωνο και ξεκινά μια συνεργασία με τον Dr. Brusch. Αυτός της δίνει όλες τις συνταγές της φόρμουλας των οχτώ βοτάνων, από τις οποίες οι πέντε είναι της Rene Caisse. Η μία από αυτές είναι η συνταγή των Ινδιάνων Ojibwa.
1989
Ο Dr. Brusch και η Elaine αρχίζουν να ψάχνουν για έναν κατάλληλο και αφοσιωμένο παρασκευαστή για τη βοτανική φόρμουλα. Ο παρασκευαστής θα έπρεπε να δουλέψει με βιολογικά καλλιεργημένα βότανα άριστης ποιότητας, χωρίς χημικά και σύμφωνα με μια ακριβέστατη μέθοδο παραγωγής. Θα έπρεπε να τηρεί αυστηρά κάθε νομοθεσία που αναφέρεται σε τέτοια προϊόντα υγείας. Επίσης θα έπρεπε να έχει τη δυνατότητα να εμπορευθεί τη βοτανική φόρμουλα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η Ιστορία του Flor Essence από το 1992 έως σήμερα
1992
Η Flora Manufacturing and Distributing Ltd., στο Burnaby του Καναδά γίνεται ο παρασκευαστής και διανομέας της βοτανικής φόρμουλας, η οποία πωλείται σε καταστήματα υγιεινών τροφών με την εμπορική επωνυμία Flor•Essence. Η Elaine Alexander ξεκινά διαλέξεις με θέμα το βοτανικό τσάι σε καταστήματα, σε εκπομπές, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Η ανταπόκριση είναι απίστευτη. Στη Flora, τα τηλέφωνα χτυπούν συνεχώς και ένα ειδικό γραφείο δημιουργείται για να απαντά στους καλούντες που χρησιμοποιούν το τσάι. Από τότε, κάθε μέρα δεκάδες άνθρωποι τηλεφωνούν στη Flora και τα στοιχεία τους καταχωρούνται στους υπολογιστές. Η απάντηση των κλήσεων και των επιστολών σχετικά με το τσάι και η παροχή πληροφοριών γύρω από τη βοτανική φόρμουλα, έχει εξελιχθεί σε μια δουλειά πλήρους και απαιτητικής απασχόλησης.
1993
Ο Dr. Charles A. Brusch πεθαίνει το Νοέμβριο σε ηλικία 91 ετών. Η αναφορά για το “Essiac” του δημοσιογράφου Richard Thomas, η οποία παρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 1994, έχει ήδη τυπωθεί εκείνο τον καιρό. Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο που περιγράφει την πλήρη ιστορία του τσαγιού, υποστηριζόμενο από πολλά ντοκουμέντα και μαρτυρίες ασθενών.
1995
Η Flora διανέμει το Flor•Essence σε 55 χώρες σε όλον τον κόσμο. Το προϊόν λαμβάνει το Καναδικό “Alive Award”, πρώτο βραβείο στην κατηγορία “Καλύτερο Βοτανικό Φάρμακο” (Best Herbal Medicine).
1996
H Elaine Alexander πεθαίνει τον Απρίλιο σε ηλικία 72 ετών. Η κόρη της Lesley κληρονομεί τα δικαιώματα της βοτανικής φόρμουλας και συνεχίζει το έργο της μητέρας της, συνεργαζόμενη στενά με τη Flora.
1997
Πραγματοποιείται επιστημονική έρευνα για το βοτανικό μείγμα στη Μόσχα. Τόσο η ξηρή βοτανική φόρμουλα όσο και η υγρή μορφή του Flor•Essence υποβάλλονται σε τοξικολογική και φαρμακολογική έρευνα (βλέπε παράρτημα III).
1998
Βασισμένο σε κλινικές δοκιμές της φόρμουλας στη Ρωσική Ακαδημία Ιατρικών Επιστημών, το συμπέρασμα δείχνει ότι το βοτανικό τσάι μπορεί να χορηγηθεί για χρήση σε σύνθετη θεραπευτική αγωγή ως ανοσοτροποποιητικό, γενικό δυναμωτικό, βελτιωτικό παράγοντα στην αντίσταση για τη θεραπεία χρόνιων παθήσεων με δευτερογενή κάμψη του ανοσοποιητικού. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν συμπληρωματική αγωγή για τη βασική θεραπεία χρόνιων γαστρεντερικών διαταραχών.
2000
Η Mary Ann Richardson, Dr. P. H. του Κέντρου Εναλλακτικής Ιατρικής Έρευνας του Πανεπιστημίου του Τέξας, πραγματοποιεί μια μελέτη για να χαρακτηρίσει τον γενικό καταναλωτή του βοτανικού τσαγιού και να περιγράψει τους λόγους για τη χρήση του από καρκινοπαθείς.
Οι περισσότεροι από τους 5.160 καταναλωτές αξιολογούν τα οφέλη από το τσάι ως “πολύ καλά/εξαιρετικά” (72,2%).
Από αυτούς τους καταναλωτές, 1.577 καρκινοπαθείς συμφώνησαν να συμμετάσχουν και συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο follow-up για τα παρατηρούμενα οφέλη ή τις παρενέργειες που συσχετίζονται με το τσάι. Οι περισσότεροι ασθενείς (86,7%) αναφέρουν θετικά αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένων των ακόλουθων: “νιώθω καλύτερα” (53,2%), “σταμάτησε η εξέλιξη του καρκίνου” (40,6%), “ικανός/η να διεκπεραιώσω τις καθημερινές Δραστηριότητες” (34%), “περισσότερη ενέργεια” (31,5%), “αντιμετωπίζω καλύτερα τη νόσο” (26,3%), “βελτιώθηκαν τα συμπτώματα του καρκίνου” (22,3%) και “θεραπεύτηκε ο καρκίνος” (16,2%). (βλ. Παράρτημα IV).
2004
Στον Καναδά, πραγματοποιήθηκαν in vitro μελέτες με το Flor.Essence για τον ανθρώπινο καρκίνο του στήθους και τις κυτταρικές σειρές της λευχαιμίας. Τα στοιχεία έδειξαν ότι το βοτανικό τσάι παρουσίασε αντι-πολλαπλασιαστικές και αντι-μεταλλαξιογόνες ιδιότητες in vitro σε υψηλές συγκεντρώσεις.
Tai J, Cheung S, Wong S, Lowe C. In vitro comparison of Essiac and Flor.Essence on human tumor cell lines. Oncol Rep. 2004 Feb; 11(2):471-6.